Recensie iOPages (april 2006):

W2WARTHOG
What’s Left?
(WARTHOG PRODUCTIONS WP012)
Het geluid dat King Crimson begin jaren 80 introduceerde, met gebroken, repetitieve gitaarakkoorden en de ritmische en zoemende Chapman Stick, heeft veel artiesten beïnvloed. Bij What’s Left? van W2Warthog, zijnde Pim (gitaren, bas, dwarsfluit, keyboards, tabla, zang en drum- en basprogrammering) en Hans (bas, Stick, rainstick en stem) Thiemens, hoor je die invloed ook, hoewel de manier waarop zij dit verwerken duidt op een originele aanpak. Brimstone bijvoorbeeld combineert die ritmepatronen met een elektrische drumsound die door de handmatig op pads ingespeelde breaks – een opnamewijze die voor het gehele album geldt – de eerste Bill Brufords Earthworks in herinnering roept. Dit is ook één van de stukken met vloeiende, soms enigszins vervormende gitaarsolo’s die eerder richting Xaal gaan. Toch is de liefde van KC oprecht, getuige zangmelodieën in Day After Day, Across The Nile en Rhubarb die zo van Adrian Belew hadden kunnen zijn, waarbij de pratende, licht hysterische voordracht in laatstgenoemde song eenzelfde uitwerking heeft als Indiscipline.

What’s Left? is overigens een soort compilatiealbum, die de verschillende aspecten van de al in 1974 gestarte carrière van de broers uitdraagt, waarbij tevens nummers die geschreven zijn voor bands als Offscreen en Phylice Ghetta en een Cream- en Procol Harum-cover (Pressed Rat And Warthog en Cerdes) opnieuw werden ingespeeld. Hierdoor zijn de diverse gebezigde genres mooi vermengd, zodat in een fraai door Françoise Vaal gezongen, licht funky/jazzy popsong als Nocturnal Steps halverwege een KC-achtige ritmiek kan opduiken waarover een kippenvelbezorgende, slepend symfonische gitaarsolo gespeeld wordt. Ook Henk Spies’ ergens tussen Branford Marsalis (Sting) en Solution klinkende saxofoonpartijen zijn een regelmatig terugkerend element in de sound van W2Warthog, waarin verder nog rustige, aan Durutti Column verwante gitaartokkels, dwarse Television-achtige ritmegitaren en gedoseerde jazzrock/fusion-fragmenten voorkomen. 5 kwartier veelzijdig, toegankelijk, met veel details gearrangeerd en solide geproduceerd materiaal, dat nieuwsgierig maakt naar het dit jaar te verschijnen Ain’t Right.

René Yedema


<< terug